Het andere Ecuador

De volgende ochtend, vlogen we vanaf Guiyaguil naar Baltra, een druk bevolkt eiland van de Galapagos. Na ongeveer 2 uur vliegen kwamen we aan. We moesten op het vliegveld lang wachten. Iedereen moest 100 dollar entree betalen, als entree voor het nationale park Galapagos. Ook hebben we twee toeristenkaarten van 10 dollar gekocht. Na het betalen stond onze gids, Iwan (de verschrikkelijke) ons op te wachten. Het was een strenge man, die zeer trots was op de Galapagos en ook heel zuinig.
Allerlei regels kregen we opgelegd. Geen afval op de grond of in het water. (wie zou het in zijn hoofd halen.( twee meter afstand van de dieren houden, niet aanraken enz. Aangekomen op de boot, de Aida Maria, kregen we onze hut te zien. Klein met 2 stapelbedden een toilet en douche, ruimte voor onze koffer was er niet echt. In eerste instantie hadden we een hut onderin, waar geen raam openkon en de deur op een gangetje uitkwam, ipv buiten. We konden niet verhuizen want er waren 16 passagiers op de boot en deze was dus vol.
Later bleek echter dat 2 mensen er niet waren en we dus naar het upperdek konden waar we een raam en de deur konden opzetten, met zeezicht.
Iwam had een bel in de gezamenlijke bar/eetruimte staan. Als hij belde moesten we binnen een half uur in de eetzaal zijn, want dan hadden we een briefing over de komende excursies of gingen we op pad. De schoenen moesten buiten de boot in een bak zodat deze schoon bleven en geen resten van een eiland op een ander eiland overbrachten.
Na de lunch begon onze eerste excursie. Er zagen flamingo's,blauwvoet Jan van Gents, zeeleguanen, krabben een reiger, eeb oelikaan. Daarna konden we snorkelen om te oefenen voor de volgende dag.
Een Engels stel had twee grote zeeschilpadden zien zwemmen. William wilde teruggaan, maar volgens Iwan moesten we zo terug en zou hij de komende dagen nog heel veel schildpadden zien. Daarna waren er verderop het strand twee landschildpadjes uit het ei gekropen. Wij kwamen echter net te laat, de ene was al door een vogel opgegeten en de andere had zich verstopt. Jammer.

s avonds hebben we gegeten en daarna begon het een beetje te stormen. William werd ziek en moest overgeven. Gelukkig was het daarna over. Maar later kreeg ik ook last van mijn maag en moest ik ook overgeven. Bij mij hield het echter niet meer op en uiteindelijk moest ik van de boot af.
Onze boot is teruggevaren naar Baltra en daar zijn we van boord gegaan, naar een privekliniek ( een nepdokter die zijn kliniek op een bovenwoning had. Hij was niet van plan iets te doen. We moesten de volgende dag met hem naar Guayaguil vliegen, daar waren gespecialiseerde artsen. Ik was inmiddels zo ziek, dat ik het allemaal wel best vond, als ik maar geholpen werd. Nadat hij na lang aandringen van William uiteindelijk toch een infuus had aangebracht, zijn we de volgende dag met pijn en moeite naar Guayaguil gevlogen. Dit met de nodige strubbelingen en onhygienische ruimtes vol met resten vandode en nog spartelende kakkerlakken, waar de dokter gewoon doorheen liep.